Adventura de una chica
Door: Doris Furcic
Blijf op de hoogte en volg Doris
30 November 2012 | Peru, Cuzco
Ver, heel ver in de verte hoor ik in mijn slaap het geritsel van een backpack, de plastic tassen die open en dicht gaan en platvoeten die naast mijn bed alle kanten op gaan. Mijn slaperige, bruine ogen gaan open door de prikkeling van nieuwsgierigheid. Een wazig beeld zie ik voor mij van een jonge blondine over haar backpack gebukt. Het is *una chica* uit Canada.
Strompelend loopt ze door de slaapzaal, op zoek naar haar spullen. Ze verliest keer op keer haar evenwicht, maar ze zorgt er net op het nippertje voor dat ze haar balans vindt en niet omvalt. Ik kijk op mijn telefoon en het is 07:40 uur. Ze had allang al in de gang van ons hostel klaar moeten staan voor haar Inca Jungle Tour.
Haar observerend, merk ik dat er iets niets klopt. Ik spreid mijn neusvleugels en ik adem dieper in. De krachtige geur van alcohol verwelkomt mijn longen. Terwijl ik haar verder bekijk vraag ik haar of ze op tijd is. Ze kijkt me met haar wijde groene ogen aan en haar mond staat strak van de cocaïne. Ze heeft geen flauw idee, zegt ze.
Samen met Jorge de Colombiaan probeer ik haar te overtuigen dat ze de tour beter kan overslaan. De eerste dag zit je direct al op een mountainbike 65 km/u racend van een grote berg af. Voor onze kamer staat haar tourguide te wachten. Chica gaat gewoon door met één uur slaap, vier jägerbombs, liters bier, diverse shotjes en aantal strepen cocaïne in haar neus.
Hierna heb ik haar nooit meer gezien.
Strompelend loopt ze door de slaapzaal, op zoek naar haar spullen. Ze verliest keer op keer haar evenwicht, maar ze zorgt er net op het nippertje voor dat ze haar balans vindt en niet omvalt. Ik kijk op mijn telefoon en het is 07:40 uur. Ze had allang al in de gang van ons hostel klaar moeten staan voor haar Inca Jungle Tour.
Haar observerend, merk ik dat er iets niets klopt. Ik spreid mijn neusvleugels en ik adem dieper in. De krachtige geur van alcohol verwelkomt mijn longen. Terwijl ik haar verder bekijk vraag ik haar of ze op tijd is. Ze kijkt me met haar wijde groene ogen aan en haar mond staat strak van de cocaïne. Ze heeft geen flauw idee, zegt ze.
Samen met Jorge de Colombiaan probeer ik haar te overtuigen dat ze de tour beter kan overslaan. De eerste dag zit je direct al op een mountainbike 65 km/u racend van een grote berg af. Voor onze kamer staat haar tourguide te wachten. Chica gaat gewoon door met één uur slaap, vier jägerbombs, liters bier, diverse shotjes en aantal strepen cocaïne in haar neus.
Hierna heb ik haar nooit meer gezien.
-
08 December 2012 - 11:14
Leen Toet:
Weer een mooi verhaal Doris.
Jammer dat je niet weet hoe het met haar is afgelopen.
Groeten,
Leen
p.s. wanneer kom je weer terug? -
09 December 2012 - 00:41
Doris Foetsie:
Ze is gisteravond teruggekomen in ons hostel, levend en wel! :) -
12 December 2012 - 04:13
Devika:
Hahaha, inderdaad weer een mooi verhaal mop! Leek wel alsof ik middenin een spannende thriller zat :-P!
Beterrr dat ze veilig en wel is ;-)!
Hoe heb je zelf de jungletocht ervaren?
Dikke knuf vanuit het koude, gure en donkere Scheveningen!
Xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
