´N borstvin, smoking suits en´n onderdrukte traan
Door: Doris Furcic
Blijf op de hoogte en volg Doris
19 Oktober 2012 | Argentinië, Puerto Pirámides
Ergens onder de fleecejack, mijn paarse vest, een topje en de paarse sjaal van kashmirwol uit India probeert mijn lichaam zich te beschermen tegen de krachtige wind die over heel het eiland Península Valdés een pijnlijke koude steek in de gezichten van de toeristen achterlaat. Zonder handschoenen blijven al mijn vingers niet warm. Na enkele minuten ondergaan ze een metamorfose waarin ze van een witte en olijfachtige huidskleur in rode, gefreezede en oud uitziende vingers veranderen. Ik krijg een lopende neus als ik langer dan dertig minuten buiten sta.
Mijn ogen beginnen te prikken en mijn pupillen worden verrast door een vochtig kleed dat mijn zicht wazig doet lijken. Een paar keer rustig knipperen en ik voorkom dat er een deel van zich afsplitst en over mijn roodkleurige wangen naar beneden stroomt. Het is de shot van de zeldzame zuidkapers, die maar enkele meters van het strand en mij vandaan zijn, die mijn ogen bevochtigen. De noordkapers van 15 meter lang zijn rustig aan het genieten en "dansen" in het water door met hun lichamen langzaam te draaien. Ondertussen zie je één voor één de borstvinnen uit het water steken, een klein tipje van het hoofd bekleedt met unieke huidwoekeringen waarop zeepokken groeien, de gladde rug die vaak te zien is nadat de walvis zijn hoofd heeft laten zien en wat zelden gebeurt: de staart waarvoor iedereen strak staat van het wachten om de perfecte kliek te maken.
Samen met de drie Belgische dames Aline, Marie en Flore, en Samantha uit Zwitserland die we in de bus hebben ontmoet, rijden we met ons gehuurde auto in drie dagen door naar Punta Norte, Caleta Valdes, Punta Delgada en Punta Tombo. Een "wildlife" rijkdom van mooie beesten als de Magellanic pinguïns, zee-olifanten en -honden, guanacos, gordeldieren en choiques (een familielid van de struisvogel). Ik heb er geen woorden voor. Maar wat ik echt muy triste vind, is dat er nergens orka's waren te bekennen. Hun slimme aanvaltactiek op de jonge zeehonden gebeurt alleen in februari en maart. Que lastima!
Ondanks dat de wind mijn lichaam doet veranderen in een ijsblok, voel ik me zo warm als een kachel en zo licht als een veertje, mijn hersens zijn gevuld met ongelofelijke beelden die gepaard gaan met de kreten "WOW!" en "AH, KIJK!" en ervoor hebben gezorgd dat ik vaak met mijn mond open de dieren aan het bewonderen ben. Ik ben blij!
Mijn ogen beginnen te prikken en mijn pupillen worden verrast door een vochtig kleed dat mijn zicht wazig doet lijken. Een paar keer rustig knipperen en ik voorkom dat er een deel van zich afsplitst en over mijn roodkleurige wangen naar beneden stroomt. Het is de shot van de zeldzame zuidkapers, die maar enkele meters van het strand en mij vandaan zijn, die mijn ogen bevochtigen. De noordkapers van 15 meter lang zijn rustig aan het genieten en "dansen" in het water door met hun lichamen langzaam te draaien. Ondertussen zie je één voor één de borstvinnen uit het water steken, een klein tipje van het hoofd bekleedt met unieke huidwoekeringen waarop zeepokken groeien, de gladde rug die vaak te zien is nadat de walvis zijn hoofd heeft laten zien en wat zelden gebeurt: de staart waarvoor iedereen strak staat van het wachten om de perfecte kliek te maken.
Samen met de drie Belgische dames Aline, Marie en Flore, en Samantha uit Zwitserland die we in de bus hebben ontmoet, rijden we met ons gehuurde auto in drie dagen door naar Punta Norte, Caleta Valdes, Punta Delgada en Punta Tombo. Een "wildlife" rijkdom van mooie beesten als de Magellanic pinguïns, zee-olifanten en -honden, guanacos, gordeldieren en choiques (een familielid van de struisvogel). Ik heb er geen woorden voor. Maar wat ik echt muy triste vind, is dat er nergens orka's waren te bekennen. Hun slimme aanvaltactiek op de jonge zeehonden gebeurt alleen in februari en maart. Que lastima!
Ondanks dat de wind mijn lichaam doet veranderen in een ijsblok, voel ik me zo warm als een kachel en zo licht als een veertje, mijn hersens zijn gevuld met ongelofelijke beelden die gepaard gaan met de kreten "WOW!" en "AH, KIJK!" en ervoor hebben gezorgd dat ik vaak met mijn mond open de dieren aan het bewonderen ben. Ik ben blij!
-
22 Oktober 2012 - 02:08
Devika:
Wowww, Furcic!!
Weer een fantastisch mooi verhaal joh! Is echt genieten geblazen om al jouw avonturen te lezen!
Weleens gedacht aan het schrijven van een boek?! Je schrijft erg leuk!!
Fijn om te lezen dat je zo geniet van alles wat je meemaakt (op de kou na dan ;-))!
Knap ook dat je alles zo gedetailleerd en toch nog beknopt kunt opschrijven, zijn zoveel dingen die je doet, ziet en voelt :-).
Geniet nog lekker verder van je mooie reis!! Ik kijk uit naar je volgende verhaal!
Dikke kus en knuffel,
Mala ♥ ♥ ♥ -
22 Oktober 2012 - 21:32
Leen:
Wat maak je veel mee !!! En al die mooie dingen die je ziet.
Dat vergeet je nooit meer.
Blijf mooie foto's maken en leuke stukjes schrijven !!
Gr, Leen -
22 Oktober 2012 - 23:15
Gerard Van Soolingen:
mooi geschreven Doris! have fun! Gerard -
23 Oktober 2012 - 03:23
Doris Furcic:
Hallo Devika, Leen en Gerard,
Thanks voor de complimenten! Het gedetaileerd schrijven gaat vanzelf als je zulke mooie beelden met je eigen ogen hebt gezien. National Geographic is er niks bij, trust me. Ik wil heel graag weer terug voor de orka´s! Hoe is het met jullie en hoe is het in Nederland? Besos.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
