Paardje galop, staartbeentje verrot

Sinds het begin van mijn reis ben ik al aan het dagdromen over iets moois: rijdend op een paard, de wildernis in galopperend terwijl de wind door mijn bruine semi-golvende haren en ook door de zwarte manen van mijn paard wappert. Het is 18 jaar geleden dat ik voor het laatst op een paard heb gezeten. Arequipa wordt de plek voor dit galopavontuur!

Ik word opgehaald door een Peruaanse vent en hij rijdt me in zijn rode auto naar de stallen toe. Wij komen eraan en ik hoor al de kippen ons verwelkomen. We lopen verder en ik zie al vier paardenhoofden onze kant op kijken. Met nieuwsgierige, bijna pikzwarte ogen volgen ze onze stappen. 

Twee paarden worden opgetut voor de rit. De grijze variant kijkt me met angstige ogen aan en z'n lichaam trilt als Dr. Bibber. Het goudbruine paard kijkt me aan, ik wil haar hoofd aanraken maar ze ontwijkt mijn hand als ik dichterbij kom. Volgens mij mag ze me niet.

Mr. Peruaanse Cowboy oftewel mijn tour guide zit op de grijze en ik mag de bruine - die me niet mag - onder controle houden. Dat werkt niet, want het is een koppige meid en ze negeert mijn bevelen. Even later zit ik op de grijze en het koppige paard met mr. Cowboy gaat voorop, waardoor mijn paard zijn rust vindt en achter het paard aanloopt zoals hij gewend is. 

Ik begin mijn plek te vinden en ik word samen één met mijn paard. Drie uur zijn bijna verstreken maar omdat de tour guide mij mag, rijden we langer en krijg ik echt waar voor mijn geld. Alleen hebben we nog 17 kilometer te gaan, terwijl mijn staartbeen door het zadel ineens pijnlijk begint te worden. 

Staartbeentje auw en dan zit je net op een mannelijke paard die iedere keer opgewonden wordt en zo wild als Bambi's Stampertje beweegt omdat een charmante paardendame onze weg passeert. Één keer word ik zelfs bijna op de grond gelanceerd omdat mijn paardje van een ezel schrikt. Uiteindelijk hebben we 5 uur op de paarden gezeten. Mijn staartbeen kreeg het de laatste uur dik te verzuren. Toch niet zo samen één geweest, denk ik dan. Maar geloof me, paardrijden heb ik ook weer voor de komende 18 jaar gedaan.