Chicos locos, Poder Guadaña & Cumbia

In de vroege ochtend kom ik aan op het busstation van Cordoba, de tweede grote stad van Argentinië, aan. Met mijn 18 kilo zware backpack, bijpassende rugtas en een voorraad voedsel bij me, loop ik als een muilezel naar de taxi. Bestemming: Link Cordoba Hostel. Ik ga de trap op en het leek of er een Zuid-Amerikaanse mensenbom was gevallen. Hèhè yes! Een hostel met veel Zuid-Amerikanen!

Chico loco, de 1.92 meter lange Argentijnse beach-boy met een lekkere wilde bos krullen en enorme adhd-trekjes, Jesus de Mexicaan die een gevaarlijk litteken op zijn voorhoofd heeft en als kok door het leven gaat, Jorge de Colombiaanse professor die van elk fotowaardig gebouw een kliekje van dat en van zichzelf maakt, Thiago de wat kleinere Braziliaan met de Marilyn Monroe moedervlek die in het hostel als manager werkt en graag onder werktijd z'n stickie met anderen deelt, David uit Salta die meer een kat uit de boom figuur is maar toch van kletsen houdt als je begint met praten en tot slot Niño de Argentijnse gaylord waarmee ik de slaapzaal deel maar verder zeggen dan hola en chau gaan we niet.

Na een kennismaking met de latino's, loop ik door de gang van de Link Cordoba Hostel op weg naar slaapzaal nummer 7. Ondertussen hoor ik een paar meter verderop een kabaal van vijf latino mannen van picolo en grande formaten die springend op me afkomen. Opgetut met dikke zwarte, donkerbruine rastaharen en flinke baarden die hun kinnen verschuilen achter het ruwe, semi-gekrulde haar. Hun gezichten zijn versierd met piercings die hun wenkbrauw, lip of oor een tikkeltje laten glinsteren. Colosale tatoeages verbergen hun Zuid-Amerikaanse huidskleur. Door de gigantische tube die de linkeroor van de ietwat kleinere amigo heeft gedoorboord, kan ik de borst van de 1.97 meter lange latino dude spotten, die achter hem aanloopt. Het zijn de mannen van de Chileense band: Poder Guedaña. Met deze knuffelbeertjes heb ik bijna mijn slaapzaal moeten delen. Dan ga ik toch voor de stille Argentijnse gaylord als kamergenoot.

Rond middernacht trekken mijn ogen het licht niet meer. Ik zeg tegen chico loco dat ik even een powernap van 1,5 uur ga doen. Hij zal me wakker maken á la Argentine style. Ik loop naar mijn kamer en ik beluister één nummer, voordat ik in een diepe coma beland. Even later voel ik twee vingertoppen die de huid van mijn schouder indrukken. Ik reageer subtiel en slaap weer verder. Met één ruk aan mijn matras, lig ik op de grond: klaarwakker om naar het concert van Poder Guedaña te gaan. Bedankt, chico loco.

Om 2 uur 's nachts sta ik met een paar latino's van mijn hostel en met Sofie uit België en Mike uit Amerika in Club R. Ik bestel een cola en ik krijg een plastic beker van één liter terug voor AR$15. Ik kijk om me heen en ik zie chicas rondlopen met buiktruitjes die in de jaren '90 populair waren. De pre-act bestaande uit tien man begint met spelen en maakt het publiek aan het Sirtaki-dansen. En nu de behaarde Chilenen van Poder Guedaña. Ze staan voor hun microfonen, synthesizer, percussie, drums en gitaar. Een mix van Afrikaanse en Colombiaanse salsa-achtige muziek oftewel Cumbia weergalmt in de zaal. Na mijn eerste indruk van de mannen die middag in het hostel, had ik zeker deze muziekstijl niet bij hen verwacht.